1. Familie Herlin / Heerlien / Herlijn / Herlyn

s. S. XLIX "Het zal dus wel geen toeval geweest zijn dat Daniël van der Meulen precies in het najaar van 1591 Bremen verliet en naar Leiden kwam wonen. Gelukkig voor hem waren de zes jaren looptijd van de "Nieuwe Compagnie" met de herfstmisse 1591 achter de rug zodat hij de handen vrij kreeg. Anderzijds wist hij in Holland de onmisbare contacten met het neutrale Bremen toch gegarandeerd door de aanwezigheid te Bremen van zijn broer Andries. Daniël van der Meulen aarzelde dan ook geen moment zijn "neutrale" broer te betrekken bij de han-delsexpedities die hij in de jaren negentig vanuit de Noordelijke Nederlanden op touw zet-te en die niet zelden Spaans, d.w.z. vijandelijk gebied als eindbestemming hadden. Zoals reeds gezegd beperkte de deelname van Andries van der Meulen in aanzienlijke mate de kansen op inbeslagneming, omdat zowel Engelsen als Spanjaarden er weinig voor voelden neutrale schippers, of schepen met neutrale thuishavens, last aan te doen. Door zijn vestiging te Leiden heeft Daniël van der Meulen weliswaar niet de gemakkelijkste weg gekozen, ook al verschaften de zeegewesten Holland en Zeeland via de water-weg rechtstreeks toegang tot de landen van Midden- en Zuid-Europa en ook al stonden steeds meer Noordnederlandse schippers, bevrachters en zeelui, gemotiveerd door winst-bejag, klaar om in opdracht van kapitaalkrachtige en ondernemingslustige kooplieden, het risico aan te gaan van verre en gevaarlijke tochten. Door hun calvinisme verkeerden de Noordnederlanders bij hun handel en scheepvaart op het Middellandse Zeegebied toch in een slechtere positie dan de inwoners van andere gebieden,ie vaak Luthers, of nog beter katholiek waren. Ook al hadden de Hollandse en Zeeuwse kooplieden van de Spaanse Koning de toestemming "de povoir aller et traficquer en Angleterre et de la venir en Espaigne", bij het begin van hun tocht reeds werden zij met arrestaties bedreigd en dit vanwege hun Engelse vrienden, die geenszins gediend waren van deze "handel op de vijand" (182). "Cela sera encoire dépiter 1'Anglois davantaige, qui pille a tort et a travers ses amys et ennemys. Ne scay sy telle Règne poura durer", aldus Claude Herlin vanuit Bremen d. d. 28 juni 1592. (183) (182) J. H. KERNKAMP, De handel op den vijand 1572-1609, 2 delen. Utrecht, 1931 en (1934). (183) G.A.L., Coli. DvdM., inv.nr 371. s. LII "... gebroeders Van der Meulen, in het bijzonder Daniël, tot bijzonder boeiende persoonlijk-heden maakt. Hun overtuigingskracht was daarenboven indringend genoeg om ook andere kooplieden voor hun soms stoute plannen te winnen. Zo verging het althans Nicolas de Malapert en Jean Vivien, die uiteindelijk in 1594 toch meededen in de "Nieuwe Napel-sche Compagnie". 2.6: 1594-1599: De "Nieuwe Napelsche Compagnie" Ook van deze "Nieuwe Napelsche Compagnie" zullen wij de werkwijze in het kort uiteenzetten202. Net als bij de oprichting van de "Nieuwe Compagnie" (13 november 1585) zou ook nu ieder van de vier compagnons een eigen bijdrage leveren. De te Leiden woonachtige Daniël van der Meulen zou zorgen voor de "rouwe" inkoop van saaien en lijnwaden, die voornamelijk te Haarlem en te Leiden moest plaats vinden. Verder vielen ook de bereiding (bleken en verven), het inpakken en het vervoer naar Amsterdam van de in Holland ingekochte textielgoederen onder zijn verantwoordelijkheid. In Amsterdam moest zijn agent Baptista Oijens zorg dragen voor het overladen van de goederen op schepen. Deze hadden meestal Hamburg, soms ook Stade of Bremen tot eindbestemming. Doorgaans schakelde Van der Meulen een groot aantal schepen in en belaadde hij elk schip met niet meer dan twee balen, om het risico zoveel mogelijk te spreiden. Tenslotte nam hij ook nog het verdere transport van de textielwaren over land naar Frankfort (agent: Hendrick Goyvaerts) voor zijn rekening. Zijn medecompagnon, de in Aken woonachtige Jean Vivien, organiseerde de inkoop van textiel in Noord-Frankrijk. Ook zorgde hij voor het transport van voornamelijk Rijsselse grogreinen en Kamerijkse toiletten via Keulen [Köln] naar Frankfort. Dit was de verzamel-plaats van de beide goederenstromen. De bijdrage van de derde compagnon Nicolas de Malapert is niet helemaal duidelijk. Vermoedelijk was hij te Bremen met een administra-tieve functie belast. De eveneens in Bremen wonende vierde vennoot tenslotte, Andries van der Meulen, verzorgde de correspondentie met Holland en met Italië. Op grond van de ingewonnen informatie deelde hij orders uit en legde hij zodoende de uiteindelijke bestemming van de goederen vast. Van een vaste stapelplaats was nog geen sprake. Men zond de goederen naar de plaats waar men de beste prijs meende te kunnen maken. Ook bijzondere factoren konden hierbij een rol spelen, zoals bijvoorbeeld schaarste of overvloed, respectievelijk prijsverhogend en prijsverlagend werkend; een gunstige wisselkoers; een dalende vraag bijvoorbeeld tengevolge van een pestepidemie e.d.

S. 95 "With the increasing chaos in the Low Countries, Elizabeth sent Daniel and her three daughters to Antwerp in 1572, when Daniel was just shy of his eighteenth birthday. Elizabeth joined her children in June 1574. 80) Daniel remained stationed in Cologne until 1580, though he must have attended school and studied law in either Germany or Switzerland during this period. 81) After the death of his eldest brother in the Spanish Fury in 1576, Daniel abandoned his studies and participated in the trade carried on by his family. This led him to travel between Cologne, the fairs in Frankfurt and Strasbourg, and Antwerp. The letters Daniel received before the fall 1584 demonstrate the connections that Daniel made during his time in Cologne and his various travels. There are few traces of Daniel’s economic activity in the letters. Instead, the letters tend to betray Daniel’s academic experience and his political interests. At least three of Daniel’s correspondents were present in Cologne due to the peace talks between the rebellious provinces and Philip II in 1579. 82)"

S. 1. "On the 24th of December 1584, Daniel van der Meulen and Hester della Faille married in the Walloon church of Haarlem. One day later, they celebrated the occasion with friends and family in Amsterdam. Both bride and groom had long desired the marriage, but the path towards matrimony had been full of obstacles and pitfalls. The twenty-five or twenty-six year-old Hester had recently lost her father, leaving her an equal heir to his vast wealth alongside her eight siblings, but also under the guardianship of her three older brothers, whom her father had appointed as executors of his estate. If Hester wished to marry the well-educated and ambitious thirty year-old Daniel, the two would have to be able to convince Hester’s brothers and guardians—Jan, Marten, and Jacques—of the advantages of the union." S. 57 "Taking place in Holland, the wedding highlighted the political, religious, and physical divisions between the members of the two families. The differences were most stark in the relationship that developed between the two new brothers-in-law, the Calvinist alderman of Antwerp, Andries van der Meulen, and the loyalist Catholic, Marten della Faille. Confronted by the difficulties of creating amity among kin who were divided by war, the siblings used a discourse of friendship and affection in an effort to maintain and strengthen the bonds of blood and marriage" S. 596 "In his testament, Jan de Oude indicated that his two unmarried daughters must marry with full approval of the three executors. Hester put this article to the test in her decision to marry Daniel van der Meulen against the wishes of Marten. Having converted to Calvinism by this time, Hester married Daniel in the Walloon church in Haarlem on 24 December 1584. All of her children were baptized and raised in the Calvinist manner. After the fall of Antwerp, Hester and Daniel lived in Bremen for a period of six years. In September 1591, Daniel, Hester, and their four children moved to the university city of Leiden. In the divisions of her father’s estate, Hester mostly sided with Jacques. She developed a close relationship with Jacques’s wife Josina Hamels, and they two corresponded with each other in parallel to the correspondence of their husbands. 39) However, after Daniel agreed to have received full payment of Hester’s inheritance with Marten in 1594, Hester wrote to her brother, telling him that she continued to be his “faithful sister.” S. 606 "In his early life, Daniel was not destined to live the life of a merchant. Sent to Cologne along with his sister in 1572 at the age of 18, Daniel enrolled in the study of law in a school in either Germany or Switzerland. The death of his eldest brother Jean in 1576, halted Daniel’s academic career, as he was called back to work in his mother’s trade. Daniel first worked mainly in Cologne, but in 1579 he moved to Antwerp. Andries’s entrance into the magistracy paved the road for Daniel’s own political career. In March 1583, Daniel became wijkmeester of the neighborhood where the Van der Meulens lived, charged with collecting taxes to fund the defense of the city. In the middle of August 1584, Daniel was chosen to act as a representative of Antwerp and the States of Brabant to the States General meeting in Holland. Daniel’s diplomatic mission to push the States General to provide more support for Antwerp failed."

S. 85 "Representative to the States General, 1584–1585 When Daniel arrived in Middelburg on 26 August 1584, he began a new period of his life. In representing his home city and the States of Brabant at the rebellious States General, he distanced himself from his family members, leading to an increased correspondence. 86) Daniel generated further space between himself and his natal family through his marriage to Hester della Faille in December of 1584. During Daniel’s 13-month stay in Holland and Zeeland, he received 175 letters from 14 correspondents.

S. 96/97 "Bremen Period, 1585–1591 -- With the fall of Antwerp, Daniel and Andries relocated with their families to neutral territory, safeguarding any capital that remained in Antwerp. After a great deal of discussion, they chose to reside in Bremen. 89) Daniel and Hester arrived in their new home in early October 1585, having left Holland via Enkhuizen at the end of September. 90) They continued to reside in Bremen for a period of six years, until they moved to Leiden at the end of September 1591."

er starb an der Pest wahrscheinlich in Bremen (?) S. 9 "In 1600 viel Daniel van der Meulen ten prooi aan de pest. Zijn dood werd door zijn verwanten vooral beschouwd als een groot verlies voor de familie: "c'éstoit un homme doué de parties fort recomandables et utiles en un parentage". 12) 12 Brieven Daniel van der Meulen, XXXIII.