1. Familie Herlin / Heerlien / Herlijn / Herlyn

Versaemelinghe van alle de sepulturen, epitaphien, besetten, wapens ende blasoenen, die gevonden worden in alle de kercken, kloosters, abdyen, capellen ende godshuysen, binnen de stad van Brugge. Het handschrift De Hooghe is een van de meest geraadpleegde bronnen die in de Openbare Bibliotheek bewaard worden. Het is genoemd naar Ignace-Michel de Hooghe (+ 1715), die omstreeks 1700 deze grafschriftenverzameling aanlegde. Aanvullingen lopen tot het einde van de 18de eeuw. Het handschrift bevat de graftekens en grafgedenktekens van alle Brugse kerken en kapellen en vormt aldus een sleuteldocument voor de studie van de lokale en regionale geschiedenis, de heraldiek en de kunst- en architectuurgeschiedenis. Alle belangrijke Brugse families, goed voor 7000 naamsvermeldingen, komen in het handschrift voor. Van de meeste families is er ook het ingekleurde familiewapen te zien. Ignace de Hooghe behoorde tot een Brugse familie van ambtsadel. Hij was heer van enkele kleinere heerlijkheden en leefde van de inkomsten van zijn grondbezit en renten. Ambtsedellieden als Ignace de Hooghe verbleven in de zomer bij voorkeur op het platteland en in de winter in hun stadspaleis in de stad. Voor wat betreft Ignace de Hooghe is die stad Ieper. In een kroniekje waarin hij de geschiedenis van Ieper natrekt, stelt hij zichzelf voor als “wethouder der selve stadt” (Brugge, Openbare Bibliotheek, ms. 601). Het is in deze stad dat hij in 1715 overlijdt. Zijn buitenverblijf was wellicht het kasteel in Haveskerke (nu : Noord-Frankrijk) dat door zijn vrouw was aangebracht. De biografie en de familiegeschiedenis van Ignace de Hooghe moeten nog worden geschreven. De ambtsadel zocht haar huwelijkspartners in dezelfde bemiddelde kringen en dat was bij de familie de Hooghe niet anders. Anders dan Ignace-Michel verkoos zijn zoon Ignace-François de Hooghe(1710-1761) opnieuw Brugge als woonplaats. Hij integreerde zich vlot in de stedelijke kringen van hogere burgerij en ambtsadel. Zijn huwelijk met Thérèse-Caroline Anchemant verklaart wellicht de keuze voor Brugge. De Anchemants, in de late Middeleeuwen vanuit Bourgondië naar Brugge gekomen, handhaafden zich eeuwenlang in de Brugse bestuurlijke kringen. Ten slotte legde de kleinzoon Joseh-Ignace de Hooghe (1735-1795), een bijzonder intense sociabiliteit in de Brugse stadssamenleving aan de dag. Het meest opvallende is zijn lidmaatschap van “La Parfaite Egalité”, de Brugse vrijmetselaarsloge onder de leiding van Charles-Pierre Lauwerijns. De families Lauwerijns en de Hooghe waren nauw verwant; beide hadden in de 18de eeuw de stap gezet van Zuid-Vlaanderen (Franse en Vlaamse Westhoek) naar Brugge.

Versaemelinghe van alle de sepulturen, epitaphien, besetten, wapens ende blasoenen, die gevonden worden in alle de kercken, kloosters, abdyen, capellen ende godshuysen, binnen de stad van Brugge. Het handschrift De Hooghe is een van de meest geraadpleegde bronnen die in de Openbare Bibliotheek bewaard worden. Het is genoemd naar Ignace-Michel de Hooghe (+ 1715), die omstreeks 1700 deze grafschriftenverzameling aanlegde. Aanvullingen lopen tot het einde van de 18de eeuw. Het handschrift bevat de graftekens en grafgedenktekens van alle Brugse kerken en kapellen en vormt aldus een sleuteldocument voor de studie van de lokale en regionale geschiedenis, de heraldiek en de kunst- en architectuurgeschiedenis. Alle belangrijke Brugse families, goed voor 7000 naamsvermeldingen, komen in het handschrift voor. Van de meeste families is er ook het ingekleurde familiewapen te zien. Ignace de Hooghe behoorde tot een Brugse familie van ambtsadel. Hij was heer van enkele kleinere heerlijkheden en leefde van de inkomsten van zijn grondbezit en renten. Ambtsedellieden als Ignace de Hooghe verbleven in de zomer bij voorkeur op het platteland en in de winter in hun stadspaleis in de stad. Voor wat betreft Ignace de Hooghe is die stad Ieper. In een kroniekje waarin hij de geschiedenis van Ieper natrekt, stelt hij zichzelf voor als “wethouder der selve stadt” (Brugge, Openbare Bibliotheek, ms. 601). Het is in deze stad dat hij in 1715 overlijdt. Zijn buitenverblijf was wellicht het kasteel in Haveskerke (nu : Noord-Frankrijk) dat door zijn vrouw was aangebracht. De biografie en de familiegeschiedenis van Ignace de Hooghe moeten nog worden geschreven. De ambtsadel zocht haar huwelijkspartners in dezelfde bemiddelde kringen en dat was bij de familie de Hooghe niet anders. Anders dan Ignace-Michel verkoos zijn zoon Ignace-François de Hooghe(1710-1761) opnieuw Brugge als woonplaats. Hij integreerde zich vlot in de stedelijke kringen van hogere burgerij en ambtsadel. Zijn huwelijk met Thérèse-Caroline Anchemant verklaart wellicht de keuze voor Brugge. De Anchemants, in de late Middeleeuwen vanuit Bourgondië naar Brugge gekomen, handhaafden zich eeuwenlang in de Brugse bestuurlijke kringen. Ten slotte legde de kleinzoon Joseh-Ignace de Hooghe (1735-1795), een bijzonder intense sociabiliteit in de Brugse stadssamenleving aan de dag. Het meest opvallende is zijn lidmaatschap van “La Parfaite Egalité”, de Brugse vrijmetselaarsloge onder de leiding van Charles-Pierre Lauwerijns. De families Lauwerijns en de Hooghe waren nauw verwant; beide hadden in de 18de eeuw de stap gezet van Zuid-Vlaanderen (Franse en Vlaamse Westhoek) naar Brugge.